Στον ήσυχο, χειμωνιάτικο πρωινό στο Λιμάνι του Φλοίσβου, ο ήλιος της πρώτης ημέρας του χρόνου λούζει απαλά τα κατάρτια των σκαφών, ρίχνοντας χρυσαφένιες αντανακλάσεις στη γαλήνια θάλασσα. Η μικρή βάρκα με το πανί της που υψώνεται προς τον ουρανό, όπως μια προσευχή προς τη νέα χρονιά, ετοιμάζεται να ανοιχτεί στο πέλαγος. Ο αέρας είναι γλυκός και διαπερνά τις ψυχές των ανθρώπων που στέκουν στο λιμάνι, κοιτάζοντας με προσδοκία και ίσως λίγη νοσταλγία.
Ο άνδρας στο πρώτο πλάνο με τα χέρια πίσω του μοιάζει να στοχάζεται, να παρακολουθεί τις μικρές στιγμές που περνούν αθόρυβα, ενώ η βάρκα αποχαιρετά τη στεριά με την ελπίδα ενός νέου ταξιδιού. Οι στιγμές αυτές γεννούν ηρεμία, γαλήνη και την αίσθηση του καινούργιου που πάντα φέρνει η αρχή της χρονιάς. Μέσα από τη σιωπή του νερού και την απεραντοσύνη των πλεούμενων, αναδύεται μια ανεπαίσθητη υπόσχεση: η ζωή συνεχίζεται, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στο ανοιχτό πέλαγος, γεμάτη δυνατότητες και όνειρα.