Αγαπημένε μου πατέρα, Δεν ξέρω αν αυτά τα λόγια θα φτάσουν ποτέ κοντά σου, αλλά αν μπορούσα να σε δω και να σου μιλήσω ακόμα μια φορά, θα ήθελα να ξέρεις πόσο πολύ μου λείπεις και πόσο σε αγαπώ. Έχουν περάσει χρόνια από τότε που έφυγες, το 1992 στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα, όμως ο πόνος της απουσίας σου είναι πάντα εδώ. Είναι παράξενο πώς, όσος χρόνος κι αν περάσει, η σκέψη σου και οι αναμνήσεις μαζί σου δεν ξεθωριάζουν ποτέ.
Ήσουν ένας άξιος πατέρας, ένας πραγματικό στήριγμα για την οικογένειά μας, και η απουσία σου άφησε ένα μεγάλο κενό. Στην καρδιά μου υπάρχει πάντα το παράπονο ότι έφυγες πολύ νωρίς, τόσο άδικα, πριν προλάβουμε να ζήσουμε ακόμα περισσότερες στιγμές μαζί. Θυμάμαι τα μάτια σου, το χαμόγελό σου και τη δύναμη που μας έδινες, και αυτές οι αναμνήσεις είναι η παρηγοριά μου.
Πατέρα, εύχομαι να μπορούσες να δεις πώς είναι η ζωή μας τώρα, να δεις τα όνειρα που κάνω, τις δυσκολίες που περνάω. Θα ήθελα να μου δώσεις συμβουλές και να μου πεις ότι όλα θα πάνε καλά, όπως συνήθιζες να κάνεις. Στην καθημερινότητα μου, στις δύσκολες στιγμές, συχνά σκέφτομαι τι θα έλεγες και προσπαθώ να ακολουθήσω το παράδειγμά σου.
Σου χρωστάω τόσα πολλά για τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες και για την αγάπη που μου έδωσες, ακόμα κι αν έφυγες νωρίς. Σε αγαπώ και μου λείπεις όσο δεν περιγράφεται με λόγια.
Με όλη μου την αγάπη και ευγνωμοσύνη,
Το παιδί σου
