Στον Πειραιά στο Μικρολίμανο στις 2 Ιανουαρίου 2018, η ψυχή μου βυθίστηκε στη γαλήνη αυτού του τοπίου, καθώς τα νερά του λιμανιού απλώνονταν μπροστά μου σαν ένας καμβάς απαλών χρωμάτων και φωτός. Ο ήλιος, χαμηλός στον ουρανό, έριχνε τις τελευταίες του ακτίνες πάνω στα κύματα, δημιουργώντας ένα μονοπάτι από φως που με καλούσε να το ακολουθήσω, να ταξιδέψω με την ψυχή μου σε άλλους κόσμους.
Τα καράβια, ήρεμα και αγκυροβολημένα, σαν να περιμένουν υπομονετικά την επόμενη τους περιπέτεια, μου θύμιζαν τη σταθερότητα και τη γαλήνη που συχνά αναζητάμε. Το φως του ήλιου, που αντανακλούσε πάνω στο νερό, έδινε μια αίσθηση μαγείας, σαν να ήταν μια γλυκιά υπόσχεση για το μέλλον.
Η καρδιά μου γέμισε από νοσταλγία και ελπίδα, καθώς κοιτούσα αυτό το ήρεμο τοπίο. Ήταν μια στιγμή που η ομορφιά του κόσμου και η ηρεμία της φύσης συνδυάστηκαν για να μου προσφέρουν μια αίσθηση πληρότητας, μια σύντομη, αλλά έντονη επαφή με το βαθύτερο εαυτό μου.
Discover more from Μία Εικόνα Χίλιες Λέξεις
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
