Κοιτάζοντας αυτό το πανέμορφο φεγγάρι να αναδύεται μέσα από τα κλαδιά των δέντρων, την ήσυχη βραδιά της Τετάρτης, ο ουρανός βάφεται με χρώματα λιλά και το φως της σελήνης ακουμπά απαλά τη φύση γύρω. Η νύχτα μοιάζει να αναπνέει, γεμάτη από τη σιωπή και τη γοητεία του φθινοπωρινού ουρανού.
Μέσα από το σκοτάδι, το φεγγάρι εκπέμπει μια αίσθηση αιωνιότητας, σαν να ψιθυρίζει μυστικά από τα βάθη του σύμπαντος. Καθώς το φως του τυλίγει την πόλη του Χαϊδαρίου, γεννιούνται συναισθήματα γαλήνης και θαυμασμού, και η καρδιά χτυπά λίγο πιο αργά, σαν να συγχρονίζεται με τον αρχαίο ρυθμό της φύσης. Η ψυχή γεμίζει με έναν ήσυχο στοχασμό, σαν να είναι ο κόσμος για λίγο πιο φωτεινός και μυστηριώδης.
