
Όταν κάποιος επισκέπτεται το Σημείο Βάπτισης της Λυδίας στην Μακεδονία, νιώθει πως ο χρόνος σιγεί και η ψυχή του γαληνεύει. Τα νερά του ποταμού αγγίζουν απαλά την όχθη, λαμπυρίζοντας σαν μικροί καθρέφτες κάτω από το φως του ήλιου, θυμίζοντας το αγνό εκείνο βάπτισμα που άλλαξε την πορεία της ιστορίας.
Ο ήχος του ρυακιού ψιθυρίζει σαν προσευχή, ενώ ο αέρας γεμίζει από μια αίσθηση ιερότητας και μυσταγωγίας. Η φύση, αιώνιος μάρτυρας αυτού του θείου γεγονότος, αγκαλιάζει τον επισκέπτη με τη γαλήνη της, σαν να τον καλεί σε μια εσωτερική περισυλλογή.
Γεννιέται ένας σεβασμός, μια γλυκιά συγκίνηση. Η σκέψη ταξιδεύει στα χρόνια εκείνα, τότε που η Λυδία, πρώτη Χριστιανή της Ευρώπης, άνοιξε την καρδιά της στο μήνυμα της αγάπης. Και τώρα, όποιος σταθεί στις όχθες αυτού του ποταμού, νιώθει τη συνέχεια, το φως της πίστης που διαπερνά αιώνες και φτάνει ως την ψυχή του, σαν απαλό χάδι από τα χέρια του Θεού.