Η μεσημεριανή ηρεμία του Ιουνίου, στο θαυμάσιο Porto Carras, μοιάζει με ένα απαλό χάδι στην ψυχή. Ο ήλιος ζεσταίνει γλυκά την ατμόσφαιρα, ενώ το απαλό θρόισμα των φύλλων των φοινίκων συνοδεύει την απαλή μουσική της θάλασσας που αγκαλιάζει το συγκρότημα. Οι σκιές των ομπρελών, σαν προστατευτικές αγκαλιές, προσφέρουν ανάσα δροσιάς, ενώ τα γαλάζια νερά της πισίνας λάμπουν σαν πολύτιμοι λίθοι κάτω από τον μεσογειακό ήλιο.
Η γαλήνη απλώνεται παντού, καθώς οι λίγοι παραθεριστές απολαμβάνουν την αρμονία του τοπίου. Τα γέλια των παιδιών που παίζουν στο νερό συνδυάζονται με το ελαφρύ πλατσούρισμα της θάλασσας, δημιουργώντας μια μελωδία χαράς και ειρήνης. Η καρδιά μου γεμίζει από την απλότητα και την ομορφιά αυτής της στιγμής, ενώ το βλέμμα μου χάνεται στον ορίζοντα, όπου ο ουρανός και η θάλασσα ενώνονται σε έναν χορό χρωμάτων.
Αυτό το μέρος, ένα καταφύγιο για το σώμα και την ψυχή, με ταξιδεύει μακριά από τις ανησυχίες της καθημερινότητας. Στις 9 Ιουνίου του 2014, η καρδιά μου βρήκε εδώ ένα κομμάτι από τον δικό της παράδεισο. Στο Porto Carras, οι στιγμές κυλούν αργά, με ένα γλυκό αίσθημα αιωνιότητας να πλανάται στον αέρα, γεμίζοντας με φως και γαλήνη την ψυχή μου.
Discover more from Μία Εικόνα Χίλιες Λέξεις
Subscribe to get the latest posts sent to your email.