Η φωτογραφία αυτή, τραβηγμένη ένα βροχερό πρωινό του Νοεμβρίου στο Πέραμα το 2017, αποτυπώνει με εξαιρετική ευαισθησία τη μοναδική γαλήνη που μπορεί να προσφέρει μια τέτοια μέρα. Ο ουρανός, γεμάτος με βαριά, σύννεφα και τις απαρχές του φωτός από τον πρωινό ήλιο, αναμειγνύει ζεστές χρυσαφένιες αποχρώσεις με δροσερούς γκρι και μπλε τόνους, δημιουργώντας έναν καμβά φυσικής αρμονίας. Οι ακτίνες του ήλιου που ξεπροβάλλουν πίσω από τα κτίρια του Περάματος, μοιάζουν να παλεύουν να διαπεράσουν τα σύννεφα, προσφέροντας μια υποσχόμενη λάμψη σε αυτό το βροχερό ξεκίνημα της ημέρας.
Το τοπίο αναδεικνύεται μέσα από την παρουσία ενός υπαίθριου γηπέδου, το οποίο η βροχή έχει μετατρέψει σε έναν τέλειο καθρέφτη. Το νερό που έχει λιμνάσει στην επιφάνειά του, αν και απροσδόκητο, αγκαλιάζει την αισθητική της φωτογραφίας, αντανακλώντας τον ουρανό και τις σκιές της γύρω περιοχής. Το αποτέλεσμα είναι ένας συνδυασμός πραγματικότητας και αντανάκλασης που θολώνει τα όρια μεταξύ γης και ουρανού, δημιουργώντας μια αίσθηση συμμετρίας και ηρεμίας. Τα ψηλά φώτα του γηπέδου, σιωπηλοί φρουροί, αντανακλώνται κι αυτά στο νερό, προσθέτοντας μια αίσθηση βάθους και οργάνωσης στο τοπίο.
Γύρω από το γήπεδο, τα σκούρα σχήματα των δέντρων και οι σκιές των κτιρίων διαμορφώνουν έναν φιλόξενο αστικό ορίζοντα που “κουμπώνει” άψογα με την ηρεμία της σκηνής. Τα κτίρια του Περάματος, με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική τους, στέκουν σιωπηλά στο βάθος, ενώ η αντανάκλασή τους στο νερό ενισχύει την αίσθηση ενός σκηνικού που ζει και αναπνέει μέσα από την απλότητα.
Ο Νοέμβρης στο Πέραμα, με τη βροχή του, εδώ φαίνεται να χαρίζει μια στιγμή ενδοσκόπησης. Είναι σαν ο τόπος και ο χρόνος να έχουν σταματήσει, επιτρέποντας στον παρατηρητή να αισθανθεί τον ρυθμό της φύσης, την ανανέωση που φέρνει η βροχή, και την ομορφιά που βρίσκεται στις πιο ήσυχες και ανεπιτήδευτες γωνιές της καθημερινότητας. Μια εικόνα που μοιάζει να κλείνει μέσα της την ουσία της στιγμής: γαλήνη, στοχασμό και μια υπόσχεση για ένα νέο ξεκίνημα.
